शिवराज पिंपुडे

नभ झाकोळूनी गेले... 'दादा सध्या नजर कुठे लावून आहात?' हल्ली हा प्रश्न सतत विचारला जातोय. आणि प्रत्येक वेळी वेगळं उत्तर द्यायला मलाही जमलंय. यावेळचं उत्तर होतं...  त्याचं असं झालं... प्रशांत दिवेकर सरांशी फोन सुरू होता.  ई-प्रशिक्षकसाठी मी लिहित असलेल्या लेखासंदर्भात.  ढीग सूचना करत होते सर माझ्या लेखावर. एकदाच्या त्या झाल्यावर सरांना म्हटलं, "प्रशांत सर माझ्या डोक्यातील परिसर निरीक्षणाचे घटक संपले बुवा. सुचवा की काही."  "ढगांचे निरीक्षण करता येईल बघ," लगेच उत्तर. जणू माझ्या या प्रश्नाची ते वाटच पाहत होते; इतकं लगेच.  "सध्याचा काळही यासाठी उपयुक्त आहे आणि."  विषय आवडला होता आपल्याला.  व्यक्तीशोध मनातून सुरु होण्याआधीच; "सुरेंद्रला वेळ काढायला सांग." नावही पुढयात (कानात) येऊन पडलं होतं. एका हातानं प्रशांतसरांचा फोन ठेवला आणि दुसऱ्या हातानं सुरेंद्रदादांना फोन लावला.  "हो. चालेल की." सुरेंद्रदादाचं बोलणं मोजकं व नेमकं. दोन दिवसात तारीखही निश्चित झाली. मुले मराठी माध्यमातील आहेत हे समजल्यावर सुरेंद्रदादानं सर्व ppt आवर्जून मराठीतून

नित्य नवा दिवस परिसर निरीक्षणाचा...   मुलांच्याच नाही तर अध्यापक, पालक यांच्याही नजरा परिसराकडे वळवण्यात आम्ही काही प्रमाणात यश मिळवलं होतं ; त्याचीच ही काही नमुना उदाहरणं. सुरुवात अर्थातच स्वत:पासून ... लेकीच्या १० वीच्या अभ्यासात व्यत्यय नको म्हणून;  भाड्यानं दिलेली खोली वापरायला घेतली. सध्या मोकळीच आहे ना ती. म्हंटलं तिच्या वाटेला तरी कशाला एकाकीपणा. या खोलीचा एक फायदा म्हणजे खिडकी उघडली की;  खालचं आमचं अंगण आणि समोरचं मैदान, मैदानातील गणपतीचं मंदिर असं सगळं दिसतं.  खिडकीतून डोकावणं हा एक विरंगुळा झाला मग माझा. एक दिवस तास सुरु असताना समोर लगबग दिसली. सूर्यपक्ष्यानं चक्क घरटं बांधायला घेतलं होतं की;  अंगणातील बेलाच्या झाडावर. घरट्याचा आकार बघता ४\५ दिवस झाले असावेत. मग त्या खोलीत गेल्यावर नजर बाहेरच स्थिरावू लागली. खूप म्हणजे खूपच गोष्टी लक्षात आल्या;  घरटे बांधकामातील. ९\९.३० ते ५\५.३० असे वर्किंग अवर्स दिसले. एकदम ऑफिस टाईम की. नुसत्या चकरा. एका वेळी त्या इलुश्या चोचीत येणार तरी किती म्हणा. साधा हिशोब करा. तासाला किमान २०\२५ फेऱ्या. असे आठ तास. असे मी निरीक्षण करत असलेले मोजून १२

पारिजातक... ' ट्री  ऑफ जॉय' घरातून बाहेर पडून एक वळण घेतलं की  एक झाड लागतं.  पारिजातकाचं. त्या रस्त्यानं सध्या गेलो की मस्त सडा पडलेला दिसतो.  अगदी सहज गाडीचा वेग कमी होतो.  क्षणभर तो सडा डोळ्यांत साठवण्याचा प्रयत्न होतो.  डोळ्यांत साठलेल्या त्या फुलांचा सुगंध मनभर जाणवतो.  त्या सड्याच्या रूपातून पारिजातक मला काही तरी सांगतोय असं प्रत्येक वेळी तो सडा पाहताना वाटायचं.  पण नेमकं काय सांगतोय ते माझ्यापर्यंत पोहोचायचं नाही.  राममंदिराच्या भूमिपूजन प्रसंगी मा. पंतप्रधान नरेंद्रजी मोदी यांनी पारिजातकाचं रोप लावलं;  आणि  हा वृक्ष भलताच चर्चेत आला.  योगायोगानं आईनं मला एक व्हिडिओ पाठवला. खूपच सुंदर व सविस्तर वर्णन होतं त्यात पारिजातकाचं. म्हणजे पारिजातकाच्या जन्माच्या पौराणिक कथांपासून ते त्याच्या आयुर्वेदिक उपचारांपर्यंत... सबकुछ. त्यातील एक आख्यायिका म्हणजे १४ वर्षांच्या वनवासानंतर सीतेने झाडापासून आपसूक गळून पडणाऱ्या फुलांची इच्छा दर्शवली. तेव्हा श्रीरामांनी पारिजातकाची फुले आणून दिली म्हणे. हा व्हिडिओ पाहत असताना अचानक पारिजातक मला काय सांगू पाहतोय याची जाणीव माला झाली. लगेच गुगलब